CO TO JEST STEWIA

Stewia: słodsza od cukru

Należąca do rodzaju Stevia, w którym występuje około 240 gatunków, roślina Stevia Rebaudiana Bertoni jest jedyną uprawianą do celów spożywczych, znaną pod nazwą Stewia. Liście tej rośliny są wykorzystywane do słodzenia. W nich to występują dwa składniki, stewiozyd i rebaudiozyd (Reb A), które są ponad 200 razy słodsze od cukru.
To właśnie te składniki pozyskuje się do produkcji różnych produktów o nazwach: Stevia, Stewiozyd, Steviana i innych.

Uprawa i Zbiory Stewii

Roślinę Stewii uprawia się obecnie w celach handlowych w różnych miejscach na świecie, w tym w Azji, Indiach, Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Europie. Dziko rośnie jedynie w swoim środowisku naturalnym w Paragwaju i Brazylii. Uprawa tej rośliny, oferującej zadziwiające korzyści zdrowotne, wymaga światła słonecznego, zraszania i ogromnej troski. Po zbiorach, które odbywają się 3-4 razy do roku, liście stewii czyści się, a następnie suszy w celu ekstrakcji korzystnych składników wykorzystywanych do tworzenia różnych form Stewii. Świeże liście Stewii można także gotować i naparu używać jako herbaty lub naturalnego słodzika w płynie.

Roślinę można uprawiać w niemal każdym kraju na świecie. Jednak wykorzystanie ekstraktu Stewii jest znacznie bardziej ograniczone. Część państw używa Stewii w wielu produktach żywnościowych, inne zezwalają jedynie na zastosowanie jej jako suplementu diety. Bez względu na politykę poszczególnych rządów, uprawy Stewii ciągle się mnożą, a popularność produktu nieustannie rośnie.

Historia

Uważa się, że stewia została odkryta około połowy XIX wieku, w czasach gdy Indianie z południowoamerykańskiego szczepu Guarani nazywali ją kaa-he-he. Byli jej pierwszymi znanymi użytkownikami, sposoby wykorzystywania rośliny mieli proste, a niektóre z zastosowań do dziś pozostały popularne. Gdy stosowanie stewii się rozpowszechniło, wkrótce zyskała popularność również w sąsiadujących regionach. Kaa-he-he szybko stałą się modna w Paragwaju i wkrótce udokumentowano wiele jej zastosowań.

Jak na ironię, odkrycia stewii dla świata nie przypisuje się ani Indianom Guarani ani Paragwajczykom. W roku 1905 splendor przypadł włoskiemu botanikowi Moisésowi Santiago Bertoniemu. Po intensywnych staraniach mających na celu uzyskanie tej rośliny, niespodziewanie mu ją przysłano. Bertoni w ciągu jednego roku dokładnie ją przebadał, nadał jej nazwę (Stevia Rebaudiana Bertoni) i opublikował wyniki swoich prac. Informacja obiegła świat i Stevia Rebaudiana Bertoni z "mało znanej rośliny" stałą się prawdziwą sensacją. Wkrótce potencjalni plantatorzy zorientowali się, że niebezpieczne wyprawy w głąb Ameryki Południowej nie są konieczne, bo stewię można łatwo uprawiać jeżeli tylko uda się odtworzyć wilgotny klimat potrzebny do jej rozwoju.

W roku 1921 George Brady, amerykański Komisarz ds. Handlu przedstawił Departamentowi Rolnictwa USA informację w której określił stewię jako "nową roślinę, przedstawiającą wielkie możliwości". Okazało się, że nie zrobiło to na Ameryce wrażenia. Jednakże we Francji podejście było inne. W roku 1931 dwóm francuskim chemikom udało się wyodrębnić z liści stewii trzy białe, krystaliczne substancje - później nazwane stewiozydami. Wyniki tych prac zrobiły wrażenie w kręgach naukowych, jednakże było wiele wątpliwości co do roli jaką stewia mogłaby odgrywać w nowoczesnym społeczeństwie.

Stevia dzisiaj

Stewia została już uznana za całkowicie naturalny substytut cukru, którego bezpieczeństwo spożywania potwierdza się już od stuleci w Ameryce Południowej. Ale nie tylko, przeprowadzono ponad 200 badań naukowych, a wszystkie z nich potwierdziły, że glikozyd Stewii jest bezpieczny.

W latach 60-tych XX wieku Japonia rozpoczęła wdrażanie nałożonego przez rząd zakazu stosowania w żywności substancji chemicznych. Informacje o niezawierających syntetycznych substancji stewiozydach były obiecujące. Prowadzono tam więc intensywne badania i do roku 1990 na Japonię przypadało 40% światowego zużycia stewii. Dziś stewia jest tam stosowana komercyjnie na ogromną skalę.

Pomimo iż stewia miała już historię pomyślnego stosowania i okazała się bezpieczna, jej wprowadzenie do użytku w USA po początkowych perturbacjach stało się możliwe dopiero pod koniec lar 90-tych ubiegłego wieku. Należy zauważyć ,że jednostka Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), JEFCA wyznaczyła wartość DOPUSZCZALNEGO DZIENNEGO SPOŻYCIA Stewii. Jest to równoznaczne z potwierdzeniem faktu, że Stewia jest bezpieczna do konsumpcji przez ludzi.

W dniu 12 listopada 2011 roku Unia Europejska dokonała prawdziwego przełomu w zakresie stosowania stevii. Na podstawie rozporządzenia nr 1131/2011, dopuściła stevię (glikozydy stewiolowe) do spożycia na terenie wszystkich krajów członkowskich. To prawdziwa rewolucja w możliwości słodzenia napojów i potraw.